Πολιτική βούληση και πολιτικό κόστος.

Από το http://hassapis-peter.blogspot.com

Θα σας πω λοιπόν τι είδα σε μία χώρα που είχα πάει. Δεν θα σας πω το όνομά της, δεν μας αφορά.

Εκεί λοιπόν,  είχαν ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα που ήταν λίγο περίεργο. Δεν το είχα ξανασυναντήσει σε άλλη χώρα.

Η κοινωνία λοιπόν της χώρας αυτής, είχε φυσικά την άρχουσα τάξη της, όπως κάθε χώρα. Όμως, η άρχουσα τάξη αυτής της χώρας είχε δύο χαρακτηριστικά: Πρώτον, δεν ήταν παραγωγική, αλλά παρασιτική άρχουσα τάξη και Δεύτερον, απέφευγε με κάθε τρόπο να εκτίθεται η ίδια απέναντι στο λαό για τα δύσκολα οικονομικά μέτρα που έπρεπε να λαμβάνονται προς όφελός της.

Για το λόγο αυτό..............

είχε υπό τη δούλεψή της και απόλυτα ελεγχόμενο, ένα πολιτικό προσωπικό το οποίο εντελλόταν να ικανοποιήσει τις επιθυμίες της. Α, ξέχασα να σας πω ότι, είχαν και ένα πολιτικό σύστημα το οποίο ονόμαζαν δημοκρατικό και με βάση αυτό έπρεπε να διορίζεται το πολιτικό προσωπικό.

Αυτό λοιπόν το πολιτικό προσωπικό, αποτελούταν, κατά το μεγαλύτερο μέρος του από παρασιτικά άτομα, που δεν είχαν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους και φυσικά δεν είχαν τα ίδια καμία πολιτική βούληση, αφού διεκπεραίωναν απλά τις επιθυμίες των αφεντικών τους. Δεν γινόταν όμως εύκολα αντιληπτό αυτό και όλοι αναρωτιόνταν, γιατί δεν υπάρχει πολιτική βούληση.

Αυτά τα άτομα όμως,  είχαν ένα μεγάλο άγχος, που τα βασάνιζε συνεχώς. Το ονόμαζαν πολιτικό κόστος. Το πρόβλημά τους ήταν, πως θα υλοποιήσουν τις άνωθεν εντολές, χωρίς να χάσουν το πολιτικό τους επάγγελμα. Δεν τους ενδιέφερε καθόλου το είδος των εντολών των ανωτέρων τους που μετέφεραν στο λαό, αλλά το πρόβλημά τους ήταν μόνο πως θα αποφύγουν αυτό το πράγμα που ονόμαζαν πολιτικό κόστος.  

Ολόκληρη λοιπόν η πολιτική τους ενασχόληση και πρακτική είχε να κάνει με αυτό το πρόβλημα. Είχαν επικοινωνιολόγους, είχαν δημοσκοπήσεις, είχαν παρουσία στα ΜΜΕ των αφεντικών τους και μέσα απ’ όλα αυτά, προσπαθούσαν να πείσουν το λαό ότι όλα γίνονται για το καλό του.

Να μην σας κρατώ σε αγωνία, για το ποια ήταν η πιο πάνω χώρα.

Αστεία έκανα. Δεν υπάρχει τέτοια χώρα. Απλά είδα ένα κακό όνειρο.