Από το http://hassapis-peter.blogspot.com
Προσοχή. Αυτό το άρθρο δεν ενδείκνυται για ανάγνωση από οπαδούς κομμάτων. Μπορεί να τους προκαλέσει διαταραχές στην υγεία, πιθανότατα νευρικό κλονισμό. Απευθύνεται μόνο σε πολιτικά ελεύθερα άτομα.
Μετά την πτώση της χούντας, η παλινόρθωση της προδικτατορικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας μαζί με το συρφετό της ίδιας πολιτικής ολιγαρχίας, των ίδιων οικογενειών και των ίδιων θεσμών που είχαν οδηγήσει το πολιτικό σύστημα σε αδιέξοδο και στον ερχομό της χούντας, οδηγούν και σήμερα, 34 μόλις χρόνια μετά, τη χώρα σε πολιτικό αδιέξοδο, σε χρεοκοπία, σε διαφθορά, σε εκφυλισμό, σε μαρασμό.
Έχουμε όλοι οι ελεύθεροι πολίτες καθήκον απέναντι στην ιστορία αυτού του τόπου και κυρίως απέναντι στις νεότερες γενιές να μην επιτρέψουμε άλλο να συνεχιστεί αυτή η αδιέξοδη κατάσταση.
Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Δεν υπάρχει καμία ελπίδα, αν συνεχίσουμε με το ίδιο θεσμικό πολιτικό σύστημα, που αναπαράγει το ίδιο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο και κοινωνικοποιεί τους πολίτες προς την ίδια κατεύθυνση της μοιρολατρίας, του ατομικισμού, του ωχαδερφισμού.
Μετά τους διάφορους αποτυχημένους πολιτικούς πειραματισμούς και τις αποτυχημένες κομματικές εναλλαγές στην εξουσία, μία μόνη διέξοδος υπάρχει:
Η αλλαγή του ίδιου του πολιτικού συστήματος.
Ένα καινούργιο πολιτικό σύστημα θα πρέπει να κινείται σε κάποιους βασικούς άξονες, να έχει δηλαδή κάποιες βασικές αρχές, που δυστυχώς δεν ισχύουν σήμερα και συγκεκριμένα:
1) Την αρχή της εξουσίας της πραγματικής λαϊκής πλειοψηφίας.
2) Την αρχή της διάκρισης των εξουσιών.
3) Την αρχή της κυβερνητικής σταθερότητας.
4) Την αρχή της δημοκρατικής οργάνωσης, διαφάνειας και λειτουργίας όλων των κομμάτων.
Πιστεύω ότι δύσκολα θα μπορούσε να διαφωνήσει κάποιος με αυτές τις βασικές αρχές, εφόσον πιστεύει πραγματικά στη δημοκρατία και δεν έχει κομματικές παρωπίδες ή δεν είναι κομματικό στέλεχος και επομένως έχει προσωπικά οφέλη.
Αναγκαίο όμως επακόλουθο αυτών των αρχών είναι και κάποιες θεσμικές αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν στο πολιτικό σύστημα και ειδικότερα:
1) Θα πρέπει να ισχύει σαν πάγιο εκλογικό σύστημα, στην εκλογή των βουλευτών, η απλή αναλογική για να εξουσιάζει πλέον η πραγματική πλειοψηφία του λαού. Δεν είναι δυνατόν και δεν ανήκει στην έννοια της Δημοκρατίας, να έχει η λαϊκή αντιπροσωπεία, διαφορετική σύνθεση από αυτή του εκλογικού σώματος.
2) Κατάργηση της αρχής της δεδηλωμένης που σημαίνει,
3) Απ’ ευθείας εκλογή του αρχηγού της εκτελεστικής εξουσίας από το λαό.
Εννοείται ότι καταργείται η δικέφαλη και άχρηστη ηγεσία της εκτελεστικής εξουσίας (δηλαδή πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας).
4) Συνέπειες της διάκρισης των εξουσιών, θα είναι:
α) Το ασυμβίβαστο μεταξύ βουλευτικής και υπουργικής ιδιότητας για την περίοδο που εξελέγη κάποιος βουλευτής, που θα σημάνει απελευθέρωση του βουλευτή από το άγχος της υπουργοποίησης, την ανεξαρτητοποίησή του από την κομματική ηγεσία και το σπάσιμο επιτέλους της αλυσίδας του ρουσφετιού.
β) Η κυβέρνηση δεν θα εξαρτάται από την εμπιστοσύνη της βουλής, αλλά από την εμπιστοσύνη του λαού που θα την εκλέγει απ’ ευθείας.
γ) Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Δηλαδή δεν θα διορίζεται η ηγεσία της Δικαιοσύνης από την κυβέρνηση και επομένως θα πάψει να είναι υποτακτική της.
δ) Κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας για πράξεις του κοινού ποινικού δικαίου και κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, για να μην διανοείται η πολιτική ηγεσία ότι μπορεί να χρησιμοποιεί την πολιτική εξουσία για ιδιοτελείς σκοπούς.
5) Υποχρεωτική (τονίζεται) δημοκρατική οργάνωση, λειτουργία και διαφάνεια των κομμάτων για να πάψουν τα φαινόμενα εξουσίασης της πολιτικής ηγεσίας από την οικονομική ολιγαρχία, την ολιγαρχία των ΜΜΕ, καθώς και τα φαινόμενα ολιγαρχικών και ολοκληρωτικών κομμάτων που δυστυχώς, μόνο τέτοια έχουμε. Τόσο ο αρχηγός όσο και οι υποψήφιοι βουλευτές θα εκλέγονται ανεξάρτητα και σε προκαθορισμένα χρονικά διαστήματα από τη βάση του κόμματος και δεν θα εξαρτάται ούτε ο αρχηγός από τους βουλευτές, ούτε ο διορισμός των βουλευτών από τον αρχηγό. Βουλευτές και αρχηγός θα είναι αλληλοελεγχόμενοι.
6) Συγκεκριμένος, προκαθορισμένος χρόνος εκλογών (σε συγκεκριμένη ημερομηνία κάθε τέσσερα χρόνια), που θα σημάνει απόλυτη κυβερνητική σταθερότητα και απρόσκοπτη εφαρμογή κομματικών προγραμμάτων, χωρίς εκλογικούς αιφνιδιασμούς και χωρίς να υπάρχει ο φόβος της πτώσης της κυβέρνησης.
7) Εκλογή του ίδιου προσώπου ως αρχηγού της εκτελεστικής εξουσίας (κυβέρνησης) το πολύ δύο φορές, για να απελευθερωθεί ψυχολογικά ο κυβερνήτης, να πάψουν οι εξαρτήσεις και ο φόβος του πολιτικού κόστους.
8) Ενεργοποίηση του θεσμού των δημοψηφισμάτων, για να αποφαίνεται ο κυρίαρχος λαός επί σημαντικών θεμάτων που τον αφορούν.
9) Η ίδια δημοκρατική λογική θα επικρατεί και στα όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπου και θα υπάρχει πιο άμεση συμμετοχή των πολιτών των τοπικών κοινωνιών και φυσικά να σταματήσει άμεσα η αντιδημοκρατική εκλογή με 42% που ισχύει σήμερα. Οι ΟΤΑ επιπλέον, θα έχουν ουσιαστικές αρμοδιότητες και απ’ ευθείας οικονομικούς πόρους, για να πάψουν να είναι επαίτες της εκάστοτε κυβέρνησης.
10) Σε ένα ανώτερο δημοκρατικό στάδιο θα πρέπει η εισαγγελία και η αστυνομία να περάσουν κάτω από τη λαϊκή εξουσία και το λαϊκό έλεγχο, με την εκλογή του επικεφαλής της εισαγγελίας και του επικεφαλής της αστυνομίας κάθε νομού, από το λαό, για να πάψουν τα φαινόμενα διακρίσεων και δισταγμών, καθώς και αστυνομικής βίας.
Δεν νομίζω να πιστεύει κάποιος από σας, ότι τις παραπάνω αναγκαίες αλλαγές δεν τις γνωρίζουν τα κόμματα του πολιτικού κατεστημένου μας! Δεν είμαι εγώ ο εφευρέτης τους. Φυσικά και τις γνωρίζουν. Όμως καμία από τις ολιγαρχίες των κομμάτων αυτών (Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ), δεν τις θέλει, γιατί αυτόματα θα αυτοκαταργηθούν τόσο οι ίδιες όσο και οι γόνοι τους και φυσικά θα χάσουν το επάγγελμα του εξουσιαστή, τη γλυκιά εξουσία και τις απολαβές της.
Εμείς όμως τι συμφέρον έχουμε από τη διατήρηση αυτού του κατεστημένου πολιτικού συστήματος; Τι συμφέρον άραγε έχουμε να κάθεται στο σβέρκο μας, τόσο το δικό μας όσο και των παιδιών μας, αυτό το πολιτικό κατεστημένο που μας τρομοκρατεί, μας φοβίζει, μας εμπαίζει, μας σπρώχνει στην πολιτική επαιτεία για ένα ρουσφέτι και ζει παρασιτικά και προκλητικά, απομυζώντας τους δικούς μας μόχθους;
Για σκεφτείτε το.
Δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτε απολύτως. Απλά σκεφτείτε το και μετά ρωτήστε τον εαυτό σας: Μου ταιριάζει ή δεν μου ταιριάζει το ισχύον πολιτικό σύστημα;
Μόνο αυτό, τίποτε άλλο.
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό, από μόνη της, όσο και αν ηχεί περίεργα, θα οδηγήσει ανάλογα στην διατήρηση ή στην αλλαγή του κατεστημένου πολιτικού συστήματος.
Δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτε άλλο. Απλά σκεφτείτε το.
Think about this.
Just do it.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου