I'd love to change the world

Διάβασε τη συνέχεια...

Μία ακόμα απεργιακή φιέστα τελείωσε.

Από το προεδρική δημοκρατία.

Και αυτό το πανηγύρι, που λέγεται απεργία αλά ελληνικά, τελείωσε. Οι εργατοπατέρες έκαναν το χρέος τους δικαιολογώντας τις θέσεις τους και μετά τα λογύδρια που απάγγειλαν και τα απαραίτητα φολκλορικά τραγούδια, απήλθαν για φραπέ και για νέες εντολές στα κομματικά γραφεία.

Λεβέντες μου, αυτό δεν είναι εργατική πάλη. Κάτι άλλο είναι.

Ή γίνεται απεργία μέχρις εσχάτων, μέχρι να αλλάξει η βαλλόμενη κυβερνητική πολιτική ή εγκαταλείπουμε το «άθλημα» που λέγεται συνδικαλισμός.

Δεν υπηρετούνται τα λαϊκά συμέροντα, με το να πέφτει η λαϊκή αγωνιστικότητα με απεργίες «πυροτεχνήματα» κάνα δύο – τρεις φορές το χρόνο για την τιμή των συνδικαλιστικών όπλων.
Διάβασε τη συνέχεια...