Στη χώρα μας η κοινωνική διαστρωμάτωση παρουσιάζει την ακόλουθη εικόνα
1. ΑΡΧΟΥΣΑ ΤΑΞΗ
Αποτελείται από α) κυρίως προμηθευτές και εργολήπτες του Δημοσίου.
β) μεγαλομεσάζοντες διακίνησης αγαθών, ενέργειας και πληροφοριών (ΜΜΕ).
γ) βιομηχάνους παραγωγής κυρίως καταναλωτικών αγαθών που δεν τους ενδιαφέρουν τα πρόσωπα που καταναλώνουν τα προϊόντα τους, αλλά ο αριθμός των προσώπων, που θα καταναλώσει τα προϊόντα τους.
Οι περισσότεροι από αυτούς:
1. Ελέγχουν το χρηματοπιστωτικό .......
σύστημα της χώρας, 2. ελέγχουν τα ΜΜΕ και 3. Προσφέρουν αυτόκλητο νταβατζιλίκι. Είναι δηλαδή αυτόκλητοι «προστάτες» διαφόρων καίριων τομέων της κοινωνίας 1. πολιτισμός, 2. περιβάλλον, 3. αθλητισμός, 4. δημόσια έργα κ.λ.π.. Κανείς δεν μπορεί να εξελιχθεί σ’ αυτούς τους τομείς αν δεν λάβει το Ο.Κ. τους. Πουθενά βέβαια δεν βλέπουμε προστάτες υγείας ή εκπαίδευσης.Η άρχουσα αυτή τάξη είναι, όπως βλέπουμε παρασιτική, χωρίς καμία παραγωγική ή δημιουργική ή εθνική νοοτροπία. Οι εκπρόσωποι αυτής της τάξης είναι πάνω από νόμους, δικαιοσύνη, τιμωρία, υποχρεώσεις. Έχουν μόνο δικαιώματα και απαιτήσεις.
Αυτή η τάξη, προκειμένου να έχει την απόλυτη εξουσία στα χέρια της, πρέπει να έχει ένα πολίτευμα τέτοιο που να της παρέχει απόλυτη εξουσία, να το ελέγχει πλήρως παραμένοντας η ίδια στο απυρόβλητο. Ως καταλληλότερο πολίτευμα για την περίσταση κρίνεται η ολιγαρχία. Όμως μέσα σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον δημοκρατίας, δεν θα μπορούσε παρά να υπάρχουν έστω και κατ’ επίφαση δημοκρατικές διαδικασίες. Σαν καταλληλότερο λοιπόν σύστημα εφαρμόζει την κοινοβουλευτική δημοκρατία, δηλαδή το παλιό ολιγαρχικό πολίτευμα της άρχουσας αστικής τάξης, κατάλληλα βέβαια διαμορφωμένο στα μέτρα της πιο πάνω παρασιτικής τάξης.
2. ΤΑΞΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ
Κάτω από αυτή την άρχουσα τάξη είναι το υπαλληλικό της προσωπικό, η τάξη των πολιτικών, η οποία κατέχει τη θέση χωροφύλακα απέναντι στο λαό..
Εδώ τα πράγματα είναι συγκεκριμένα. Υπάρχει μια συγκεκριμένη ομάδα οικογενειών αποτελούμενη από 30-50 άτομα τα οποία και αποτελούν την πολύ κλειστή πολιτική ελίτ από την οποία προέρχονται οι πολιτικές ηγεσίες, αναγκαστικά κληρονομικώ δικαιώματι. Τα συμφέροντα αυτής της κλειστής ομάδας αλληλοδιαπλέκονται με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Τα υπόλοιπα μέλη της τάξης των πολιτικών και διαφόρων στελεχών, είναι συνήθως περιστασιακά και ποτέ μόνιμα μέλη, εξαρτώμενα απόλυτα από τη βούληση κυρίως της άρχουσας τάξης αλλά και αυτή της κλειστής πολιτικής τάξης.
Το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με τον πρωθυπουργό, προερχόμενο από την κλειστή πολιτική τάξη, σε ρόλο απόλυτου μονάρχη σε σχέση με το λαό και ταυτόχρονα σε ρόλο εντολοδόχου εκτελεστή σε σχέση με την άρχουσα τάξη, με τον εκλογικό νόμο της ενισχυμένης αναλογικής, για να αποφευχθούν οι συνεργασίες και χαθεί ο έλεγχος, με τον περιορισμό του 3%, προκειμένου να μην ξεπηδήσουν ανεξέλεγκτες λαϊκές προσωπικότητες, εγγυάται απόλυτα τη διαιώνιση της εξουσίας της άρχουσας τάξης.
Η αποστολή της τάξης των πολιτικών είναι να ελέγχει και να καθοδηγεί τις κοινωνικές εξελίξεις προκειμένου να μην υποστεί βλάβες η άρχουσα τάξη, η οποία για το σκοπό αυτό διαθέτει άφθονα μέσα επηρεασμού και καθοδήγησης της Κοινής Γνώμης, ΜΜΕ, γκάλοπς, προβολή συγκεκριμένων προσώπων και απόψεων κ.λ.π. Η τάξη των πολιτικών από το άλλο μέρος, με τη βοήθεια του κράτους και του παρακράτους, εξαρτά και φοβίζει το λαό για να τον έχει υπό την ομηρία της.
Το πολιτικό κόστος δεν ενδιαφέρει καθόλου φυσικά την άρχουσα τάξη, ενδιαφέρει όμως τα μέλη της πολιτικής τάξης και είναι ο μόνιμος βραχνάς τους. Το πρόβλημά τους είναι πως θα καταφέρνουν να εκτελούν τις εντολές των αφεντικών τους σε βάρος του λαού, πως θα καταφέρουν να απομυζούν τις λαϊκές οικονομίες προς όφελος των αφεντικών τους, χωρίς να διατρέχουν τον κίνδυνο να μην επανεκλεγούν. Αυτός είναι και ο ορισμός του λεγόμενου πολιτικού κόστους
Στο σημείο αυτό τα αφεντικά βοηθούν το υπαλληλικό τους προσωπικό μέσω των διαδικασιών του image making.
Γνωρίζει ο πολιτικός ότι το πολιτικό κόστος δεν προέρχεται από το λαό αλλά από τα αφεντικά, που θα τιμωρήσουν τον απείθαρχο πολιτικό υπάλληλο, δίνοντάς τον βορά για εκτόνωση στη λαϊκή τάξη.
3. ΛΑΪΚΗ ΤΑΞΗ.
Στην τάξη αυτή ανήκει η συντριπτική πλειοψηφία των απλών ανθρώπων της κοινωνίας και της καθημερινότητας. Είναι τα μεσαία και κατώτερα οικονομικά στρώματα. Μεσαία τάξη, με την παλιά έννοια της τάξης αυτής δεν υπάρχει πλέον. Είναι αυτοί που θα πρέπει να δουλεύουν για να εξασφαλίζουν την ύπαρξη και την ηγεσία των δύο προηγούμενων τάξεων.
Νόμοι και Δικαιοσύνη υπάρχουν μόνο για την τάξη αυτή. Όχι φυσικά για τις δύο προηγούμενες τάξεις, αφού αυτές φτιάχνουν τους νόμους και τους εφαρμόζουν όπως θέλουν.
Δημοκρατία, όπως είπαμε δεν υπάρχει παρά μόνο ολιγαρχικό πολίτευμα. Η ψήφος είναι κατευθυνόμενη και αυτό οφείλεται σε δύο παράγοντες:
Α. Η όποια απόφαση που υποτίθεται πως λαμβάνει ο πολίτης έχει εμφυτευτεί στο μυαλό του από τα Μέσα Προπαγάνδας της άρχουσας τάξης και
Β. Ακόμα και αν μπορεί ο ανεπτυγμένος πολίτης να διατηρεί αλώβητη την κρίση του, η άρχουσα τάξη έχει φροντίσει να μην έχει διεξόδους. Δεν επιτρέπει να δημιουργηθούν κόμματα που θα παρέχουν διέξοδο. Αφήνει να υπάρχουν τα κόμματα που θέλει η άρχουσα τάξη και στα ποσοστά που ακριβώς αυτή επιθυμεί, φυσικά με την σύμφωνη γνώμη των κομμάτων αυτών.
Η λαϊκή τάξη δεν μπορεί να αντιδράσει. Η τάξη αυτή έχει στριμωχτεί άγρια στη δουλειά και στα χρέη, χωρίς ελεύθερο χρόνο για δημιουργική σκέψη. Ακολουθεί εξοντωτικά τα καταναλωτικά πρότυπα της άρχουσας τάξης και επηρεάζεται άμεσα από το προτεινόμενο από τα ΜΜΕ life style.
Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση, οι πιο έξυπνοι, αλλά με ελαττωμένα ηθικά αντανακλαστικά, ενσωματώνονται στο σύστημα και βολεύονται. Άλλοι νοήμονες που δεν αντέχουν να αποτελούν λακέδες του συστήματος υποφέρουν, χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα, αν δεν θέλουν να κινδυνεύσουν να γίνουν γραφικοί και να εκτεθούν χειρότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου